53 προς τη διαθεματική διδασκαλία (Al Salami et al., 2017). Πρέπει να αρχίσουν να χρησιμοποιούν εργαλεία ΤΠΕ και τεχνολογία ή περιβάλλοντα εκτός τάξης, για να κάνουν τη γνώση πιο ενδιαφέρουσα και απτή. Οι εκπαιδευτικοί επιστημών τείνουν να αγνοούν ότι οι εμπειρίες εκτός σχολείου, όπως οι επισκέψεις σε μουσεία φυσικών επιστημών, κέντρα πρακτικής εξάσκησης, γκαλερί, βοτανικούς κήπους ή η εργασία στη φύση, μπορούν να επηρεάσουν τις στάσεις των μαθητών, τα κίνητρα για μάθηση και την αποτελεσματικότητα (Kubilay et al., 2012). Εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η Φινλανδία, για παράδειγμα, όπου το επίσημο σχολικό πρόγραμμα σπουδών δίνει ελευθερία στους εκπαιδευτικούς να αξιοποιούν άτυπα περιβάλλοντα μάθησης (Salmi et al., 2020). Αυτή η αδυναμία ή η απροθυμία στη χρήση καινοτόμων διδακτικών προσεγγίσεων, εργαλείων ΤΠΕ ή άτυπων περιβαλλόντων φαίνεται να είναι ο λόγος για τον οποίο η διατήρηση του ενδιαφέροντος των μαθητών για τις επιστήμες αποτελεί πρόκληση ακόμη και σε κανονικές περιστάσεις, πριν από την πανδημία (Rannastu-Avalos et al., 2020). Οι παραδοσιακές διδακτικές προσεγγίσεις δεν είναι καν αποτελεσματικές για τη διδασκαλία της Φυσικής, της Χημείας ή των Μαθηματικών. Τα μαθήματα αυτά χρειάζονται μαθητοκεντρικές προσεγγίσεις, πρακτικές δραστηριότητες, διερεύνηση & πειραματισμό, ακόμη και εργασία σε μικρές ομάδες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν συνήθως προβλήματα διαχείρισης της τάξης (Seals et al., 2017). Δεν είναι σε θέση να διεγείρουν τον ενθουσιασμό και τα κίνητρα των μαθητών για συμμετοχή στο μάθημα (Seals et al., 2017) και δύσκολα μπορούν να προωθήσουν και να αναπτύξουν τις δεξιότητες του 21ου αιώνα που απαιτούνται για τη δημιουργία ενεργών και κριτικών πολιτών του αύριο (όπως η επικοινωνία, η ομαδική εργασία, η δημιουργική σκέψη και η επίλυση προβλημάτων). Οι ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές, τουλάχιστον στην Κύπρο, επιτρέπουν ελάχιστη ή καθόλου ευελιξία στην εφαρμογή καινοτόμων προσεγγίσεων (όπως η διερευνητική μάθηση), αφού ο κύριος στόχος είναι η κάλυψη της σχολικής διδακτέας ύλης και η επιτυχία στις τελικές εξετάσεις, αντί για την ανάπτυξη ολιστικών προσωπικοτήτων. 3.2 Προκλήσεις σε ένα διαδικτυακό ή μικτό περιβάλλον Το έργο OTA επιδιώκει να υπερβεί το πλαίσιο της σχολικής τάξης και να διερευνήσει τις κύριες προκλήσεις της διδασκαλίας των θετικών επιστημών σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο: τις διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης εξ αποστάσεως, οι οποίες προσαρμόστηκαν λόγω της πανδημίας Covid-19 σε όλα τα ευρωπαϊκά σχολικά συστήματα. Ό,τι γινόταν προηγουμένως πρόσωπο με πρόσωπο μεταφέρθηκε στο διαδίκτυο ή ακόμη και σε ένα μικτό τρόπο διδασκαλίας. Αυτός ο νέος τρόπος διδασκαλίας και μάθησης φαίνεται να έχει αναδείξει και μάλιστα να έχει εντείνει τις ήδη υπάρχουσες προκλήσεις, που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί στο πλαίσιο της
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=