54 σχολικής τάξης. Είχε επίσης ως αποτέλεσμα την εμφάνιση νέων προκλήσεων, όπως η έλλειψη κοινωνικοποίησης. Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν φαίνεται να είναι έτοιμο να μεταβεί πλήρως στο διαδίκτυο, ειδικά το κυπριακό, το οποίο βασίζεται εξ ολοκλήρου στη δια ζώσης μάθηση (Nisiforou et al., 2021). Η διαδικτυακή εκπαίδευση ανέδειξε τα ήδη υπάρχοντα ζητήματα του χρονικού περιορισμού, των ελλειπών υποδομών στα σχολεία, του χαμηλού ψηφιακού γραμματισμού και της έλλειψης ψηφιακής ετοιμότητας των μαθητών και των εκπαιδευτικών, της περιορισμένης πρόσβασης στο διαδίκτυο και της έλλειψης διαδικτυακών εργαστηριακών περιβαλλόντων (Sofianidis et al., 2021 & Katić et al., 2021). Ο χρονικός περιορισμός αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση στην ηλεκτρονική ή μικτή εκπαίδευση. Όταν τα σχολεία έκλεισαν λόγω της πανδημίας, οι θετικές επιστήμες δέχθηκαν ιδιαίτερα σκληρό πλήγμα, καθώς τα σχολεία επικεντρώθηκαν στα βασικά (Viadero D., et al., 2021). Ο χρόνος που διατέθηκε για τα μαθήματα των επιστημών στο διαδίκτυο ήταν περιορισμένος (όπως συζητήθηκε στο Κεφάλαιο 3.3: για παράδειγμα, οι καθηγητές χημείας στην Κύπρο ανέφεραν ότι δίδασκαν μόλις μία ώρα την εβδομάδα μέσω διαδικτύου) και ήταν αρκετά δύσκολο για τους εκπαιδευτικούς να παραδώσουν αποτελεσματικά τα μαθήματά τους στον διαθέσιμο χρόνο, καθώς έπρεπε να καλύψουν το υπερφορτωμένο πρόγραμμα σπουδών και να συνδυάσουν ταυτόχρονα τη θεωρία με την πράξη. Πολύ περισσότερος χρόνος, προσπάθεια και σχεδιασμός απαιτούνταν/απαιτείται για την προετοιμασία ενός διαδικτυακού ή μικτού μαθήματος, το οποίο για τους εκπαιδευτικούς θεωρείται πιο κουραστικό από ένα μάθημα στην τάξη (Nisiforou et al., 2021 & & Katić et al., 2021). Η διαδικτυακή εκπαίδευση έκανε επίσης ακόμη πιο δύσκολη την πιο μαθητοκεντρική διδασκαλία. Οι εκπαιδευτικοί δύσκολα μπορούν να εφαρμόσουν μαθητοκεντρικές δραστηριότητες στο διαδίκτυο, όπως η εφαρμογή της γνώσης σε πρακτικές ασκήσεις, η οργάνωση της αξιολόγησης από ομοτίμους ή η χρήση συνεργατικής μάθησης. Η εξ αποστάσεως μάθηση έκανε ακόμη πιο δύσκολη την πρακτική επιστημονική έρευνα (Viadero et al., 2021). Στην περίπτωση της Κύπρου, οι εκπαιδευτικοί σπάνια προσπάθησαν να συμπεριλάβουν νέες πρακτικές και εργαλεία κατάλληλα για εξ αποστάσεως μάθηση, όπως βίντεο, κουίζ, διαδικτυακά φόρουμ συζητήσεων, παιχνίδια, εικονικά εργαστήρια, προσομοιώσεις (Sofianidis et al., 2021). Έρευνα που έγινε στη Σλοβενία από το Εθνικό Ινστιτούτο Εκπαίδευσης της Σλοβενίας το 2020 δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούσαν διαφορετικές μεθόδους, αν και ξεχωρίζουν δύο μέθοδοι: πλατφόρμες για ζωντανές διασκέψεις και γραπτές οδηγίες (Zavod Republike Slovenije za Šolstvo, 2020). Όσον αφορά την Ιταλία, πριν από την πανδημία, τα ιταλικά
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=