51 οι εκπαιδευτικοί (βλ. Κεφάλαιο 3.3 Ανάλυση αναγκών ΟΤΑ & Kubilay et al., 2012). Τα μαθήματα επιστήμης απαιτούν πολύ περισσότερο χρόνο διδασκαλίας από ό,τι άλλα θεωρητικά μαθήματα, καθώς συνήθως συνεπάγονται συνδυασμό του θεωρητικού μέρους με πρακτικές δραστηριότητες, πειραματισμό και ομαδική εργασία. Στους εκπαιδευτικούς δεν δίνεται ο απαιτούμενος χρόνος, για να αλληλεπιδράσουν αποτελεσματικά με τους μαθητές τους ή να προωθήσουν τη διερεύνηση, τον πειραματισμό, τη συνεργασία και τη μάθηση μεταξύ συνομηλίκων. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται επίσης επιπλέον χρόνο πριν από την παράδοση του μαθήματος, για να προετοιμάσουν τα απαραίτητα εργαλεία ή πόρους και μετά το μάθημα, για να τακτοποιήσουν τα πάντα. Κατά την προετοιμασία ενός σχεδίου μαθήματος, οι εκπαιδευτικοί πρέπει επίσης να αναλογιστούν τη χρήση εργαστηριακού εξοπλισμού, υλικών ή εργαλείων ΤΠΕ. Μερικές φορές η έλλειψη πόρων στην τάξη ή η ανεπαρκής υποδομή δεν επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να ενσωματώσουν μια πρακτική προσέγγιση ή την τεχνολογία στα μαθήματά τους, όπως αναφέρθηκε στην έρευνα γραφείου του έργου της ΕΕ IN2STEAM (επίσης Seals et al., 2017). Το ζήτημα αυτό επιδεινώνεται λόγω του μεγάλου αριθμού μαθητών στην τάξη. Ένας εκπαιδευτικός πρέπει συνήθως να υποστηρίξει και να βρει αρκετούς πόρους, για να καλύψει τις ανάγκες 20 έως 25 μαθητών. Η σπάνια χρήση καινοτόμων μεθοδολογιών ή τεχνολογίας στην τάξη οφείλεται επίσης στην έλλειψη κινήτρων μεταξύ των εκπαιδευτικών. Η παραδοσιακή εκπαίδευση που ακολουθείται τουλάχιστον στα σχολεία της Κύπρου προωθεί μια συμβατική μαθησιακή προσέγγιση, η οποία βασίζεται στην επανάληψη και την απομνημόνευση πληροφοριών που καταλήγει σε γραπτή ή προφορική αξιολόγηση. Κατά τη διάρκεια της μαθησιακής διαδικασίας, στόχος των εκπαιδευτικών είναι να καλύψουν το εντατικό σχολικό πρόγραμμα σπουδών και οι μαθητές είναι κυρίως ενεργοί ακροατές του μαθήματος. Ακόμη και η διδασκαλία των επιστημών παραμένει μια διδασκαλία του λέγειν παρά της πράξης (Jacobson 2010). Στη Σλοβενία το 2014 γράφτηκε μια εκτεταμένη αναβαθμισμένη έκδοση για τη διδασκαλία των θετικών μαθημάτων με διδακτικό υλικό και παραδείγματα για την εκμάθηση μαθημάτων, η οποία προωθεί τη χρήση πρακτικών δραστηριοτήτων και τη βιωματική μάθηση. Οι συγγραφείς επικεντρώνονται κυρίως στη χημεία, τη βιολογία και τη φυσική και δίνουν έμφαση στον ενεργό ρόλο των μαθητών κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ενθαρρύνουν τους εκπαιδευτικούς να στραφούν από την παραδοσιακή εκπαίδευση σε μια πιο σύγχρονη και μαθητοκεντρική προσέγγιση (Moravec et al., 2014). Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν τάσεις ενθάρρυνσης των Σλοβένων εκπαιδευτικών να υιοθετήσουν πιο σύγχρονες προσεγγίσεις και μεθόδους, αλλά και ότι υπάρχει
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=