41 δίνονται συγκεκριμένα προβλήματα προς επίλυση, που αποτελούν συνδυασμό πολλών διαφορετικών μαθημάτων/τομέων. Για το στοιχείο της συνάφειας οι Halbrook και Rannikmäe προτείνουν επίσης "ότι η επιστήμη στο σχολείο αποτελεί μέρος της παροχής εκπαίδευσης και κάθε επιστημονικό περιεχόμενο αποκτάται, έτσι ώστε να ενισχύεται αυτή η εκπαίδευση στη φύση του αντικειμένου, στον προσωπικό ή στον κοινωνικό τομέα." (Holbrook & Rannikmäe, 2007, p. 1347-1362) Η συμπερίληψη των προσωπικών και κοινωνικών τομέων στη δομή της μάθησης αναμένεται να ενισχύσει τη συνάφεια της διδασκαλίας των φυσικών επιστημών. Αυτή δεν είναι μια ρητή προσέγγιση και η θεωρία της Δραστηριότητας παρέχει μια ισχυρότερη θεωρητική κατασκευή της. Η θεωρία δραστηριοτήτων ως εργαλείο για την αντιμετώπιση αυτής της έλλειψης συνάφειας στις σχολικές επιστήμες βασίζεται στη διασύνδεση της γνώσης και της κοινωνικής πρακτικής μέσω της διαπίστωσης μιας ανάγκης (συνάφεια στα μάτια των μαθητών/μαθητριών), του προσδιορισμού των κινήτρων (επιθυμία επίλυσης επιστημονικών προβλημάτων και λήψης κοινωνικο-επιστημονικών αποφάσεων) που οδηγεί σε δραστηριότητα που συγκροτείται από δράσεις (μάθηση στο σχολείο με στόχο να γίνει ένας/μια επιστημονικά εγγράμματος/η, υπεύθυνος/η πολίτης). Οι πρακτικές αυτές αποσκοπούν στην κάλυψη των αναγκών των μαθητών/μαθητριών (όπως τις αντιλαμβάνονται οι μαθητές/μαθήτριες στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, διαφορετικά τις αντιλαμβάνεται η κοινωνία ως τομέα αναγκών) με έναν περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένο τρόπο, δημιουργώντας "προϊόντα" ή "αποφάσεις" από "πρώτες ύλες", επιστημονικές συνιστώσες ή ζητήματα προς επίλυση. Η δραστηριότητα μπορεί να είναι "διερευνητική διαδικασία" ή "συζήτηση". Είναι ένας τρόπος εκπαίδευσης των μαθητών/μαθητριών στο πώς να λαμβάνουν σωστές αποφάσεις. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν μέσω της μαθησιακής τους διαδικασίας θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες όλων των μελών της κοινωνίας. Σημαντικό ρόλο στη θεωρία δραστηριοτήτων παίζει και ο αναστοχασμός ως τρόπος βελτίωσης της πρακτικής ή λήψης αποφάσεων (Holbrook & Rannikmäe, 2007). 2.7.5 ΜΑΘΗΣΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ Όπως αναφέρεται στο όνομα, η μάθηση με βάση τη διερεύνηση είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες επιστήμονες. Πρόκειται για μια διαδικασία ανακάλυψης μέσω της διατύπωσης υποθέσεων και του ελέγχου τους με πειράματα ή/και παρατηρήσεις. Είναι στενά συνδεδεμένη με μια διαδικασία επίλυσης προβλημάτων, καθώς απαιτεί δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=