32 Ο David Kolb έγραψε μια λεπτομερή έρευνα για τη βιωματική μάθηση το 1984 με τίτλο Βιωματική μάθηση. Η θεωρία του προέκυψε εξετάζοντας, ερευνώντας και συγκρίνοντας τρεις άλλες παιδαγωγικές θεωρίες: του Dewey, του Piaget και του Lewin. Μέσω της θεωρίας της βιωματικής μάθησης θέλησε να προτείνει μια ολιστική προοπτική για τη μάθηση που συνδυάζει την εμπειρία, την αντίληψη, τη νόηση και τη συμπεριφορά. Ανέπτυξε μια θεωρία για τη μάθηση ως έναν κύκλο 4 σταδίων: συγκεκριμένη εμπειρία, αναστοχαστική παρατήρηση, αφηρημένη εννοιολόγηση και ενεργός πειραματισμός. Η μάθηση είναι αποτελεσματική αφού ο μαθητής περάσει από τον κύκλο αυτό. Οι εκπαιδευόμενοι μπορούν να εισέλθουν στον κύκλο ανά πάσα στιγμή (Kolb & Kolb, 2013). Η βιωματική μάθηση συνδέεται στενά με την πρακτική μάθηση ή τη μάθηση μέσω της πράξης. Η κύρια διαφορά μεταξύ αυτών των προσεγγίσεων είναι ότι η βιωματική μάθηση προχωράει ένα βήμα παραπέρα και δίνει έμφαση στη μάθηση μέσω μιας μεταγνωστικής διαδικασίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι μαθητές εμβαθύνουν περισσότερο στη γνώση, η οποία έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να μεταφερθεί αργότερα σε καταστάσεις της καθημερινής ζωής. Όταν η μάθηση γίνεται αντιληπτή ως μια ολιστική προσαρμοστική διαδικασία, παρέχει εννοιολογικές γέφυρες σε όλες τις καταστάσεις της ζωής. Μπορεί επίσης να χρησιμεύσει για την απεικόνιση της μάθησης ως μιας συνεχούς, δια βίου διαδικασίας (Kolb, 2014, σ. 45). Η βιωματική θεωρία βλέπει τη μάθηση ως μια διαδικασία κατά την οποία η γνώση δημιουργείται μέσω του μετασχηματισμού των εμπειριών (Kolb, 1984, σ. 38). Η μάθηση μέσω εμπειριών είναι σημαντική από πολλές απόψεις. Όταν βιώνουμε κάτι, η ικανότητα κατανόησης είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι μόνο μέσω της θεωρίας. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη βιωματική μάθηση είναι να παρέχει το μαθησιακό περιβάλλον. Όταν οι εκπαιδευτικοί λαμβάνουν υπόψη τους τη βιωματική μάθηση, μπορούν να δώσουν στους μαθητές τους συγκεκριμένες εμπειρίες από τις οποίες μπορούν να εξάγουν τη νέα γνώση. Χρησιμοποιώντας προϋπάρχουσες εμπειρίες, εφαρμόζουν νέες και έτσι δημιουργούν γνώση με τη βοήθεια του μετασχηματισμού. Σημαντικό είναι ότι μπορούν να δουν αυτή την εμπειρία ως ένα πλεονέκτημα στην καθημερινή τους ζωή. Η μεθοδολογία OTA θα χρησιμοποιήσει αυτή την πτυχή δίνοντας στους μαθητές εμπειρίες για το πώς να μεταφέρουν την τέχνη στην επιστήμη και αντίστροφα. Βγαίνοντας από μια διεπιστημονική προσέγγιση, το πεδίο μάθησης είναι καλά ρυθμισμένο, διότι αμέσως ο μαθητής πρέπει να εισέλθει σε μια σύνθετη σκέψη με τη σύνδεση γνώσεων από άλλα πεδία με το πεδίο ενδιαφέροντος. Έχοντας την εμπειρία για το πώς να μεταφέρουν εμπειρίες μεταξύ διαφορετικών πεδίων, θα είναι επίσης μια καλή πρακτική για τους μαθητές ως μια δια βίου ικανότητα, που σημαίνει ότι θα
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=